Bomen

De bomen staan als stille wachters in het licht, met wortels diep in aarde, takken hoog en dicht.

Ze fluisteren verhalen van eeuwenoud bestaan,meen wijsheid die wij, voorbijgaand, zelden verstaan.

Hun bladeren vangen zon en vangen wind,mzij wiegen zachtjes als een moeder voor haar kind.

In hun schors ligt het leven, grof maar trouw,melk jaarrond getekend, elk seizoen opnieuw gebouwd.

In lente tooien zij zich met frisgroen gewaad, in herfst dragen zij goud, een levend schilderij op straat.

En zelfs in winter, kaal maar nooit verloren, blijven ze staan, als een baken, herboren.

De bomen, zij buigen, maar breken niet snel, hun schoonheid ligt in stilte, hun kracht onzichtbaar fel.

Wie onder hun kruin staat, voelt het wonderlijk geheim dat de wereld draait, maar zij staan altijd in de tijd.